Dafydd John Pritchard
vertaald door Margriet Boleij met Mary Burdett-Jones
In kunstzalen en prachtige nissen
van kerken overal ter wereld
is pietà het woord dat plaatst
een moeder die haar zoon omhelst
in haar oude armen
in de context van alles.
In hout, marmer en namaak-marmer
is samengevat dat dit, na die dood,
een moment is van alle eeuwen
in bewegingloos steen.
Noch tranen, noch plooien van een gewaad
kunnen iets anders doen dan naar de grond vallen
met de zwaartekracht van kunst.
En de moeder koestert haar Heer
en met oude armen
omarmt ze haar zoon.
‘Pietà’
© copyright Margriet Boleij 2025