(voor Richard Burdett)
vertaald door Margriet Boleij
met Mary Burdett-Jones
Wat maakt het uit of een gedicht droevig is?
Moet je een stem geven aan steen,
aan het ijzeren hart van de aarde? –
dwalen in het geven van betekenis
van gevoelens aan een orkaan
en tranen aan een vloedgolf water?
De aarde is niet sprakeloos.
Door gebroken riet leert de wind
de mensheid de betekenis van muziek –
het schildert beelden in geluid,
en kleurt de verbeelding intens en fluweelzacht.
Wat maakt dan dat ik gedichten schrijf
als een gedicht eentonig is?
Als ik de lijnen trek,
bouw jij dan het huis?
De hoop is dat
alleenspraak dialoog wordt.
Maar als de lucht grijs wordt en beangstigend
en mijn gedicht slechts een stenen echo is . . .
‘Proffes y bardd I’ © copyright Mary Burdett-Jones 2022
© copyright van de vertaling Margriet Boleij 2022